ROZWÓD A MAŁŻONEK WYŁĄCZNIE WINNY ROZKŁADU POŻYCIA.

Zgodnie z art. 56 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego orzeczenie rozwodu jest możliwe jedynie wówczas, gdy pomiędzy małżonkami nastąpił  zupełny i trwały rozkład pożycia.

Jednakże nawet w takim przypadku nie zawsze jest to możliwe, gdyż K.R.O przewiduje sytuacje wyjątkowe.

Taka sytuacja występuje wtedy, gdy sprzeciwia się temu dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jest to sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, które należy pojmować jako zasady moralne i kulturowe akceptowane w społeczeństwie.

Żądanie orzeczenia rozwodu przez małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia.

Rozwód jest również niedopuszczalny, gdy żąda go małżonek wyłącznie winy rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

We wyroku orzekającym rozwód stosownie do art. 57 K.R.O sąd ma obowiązek orzec także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia, chyba że małżonkowie  zgodnie żądają, aby sąd zaniechał orzekania o winie. W tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy.

Jak widzimy zagadnienie winy ma  bardzo istotne znaczenie dla wydania orzeczenia rozwodowego.

Jednakże jeszcze bardziej doniosłe znaczenie ma orzeczenie, że jeden z małżonków jest wyłącznie winny rozkładu pożycia.

 Konsekwencje uznania małżonka za wyłącznie winnego mogą być bardzo przykre  dla niego.

Należy wskazać tutaj na art. 60 K.R.O., który reguluje obowiązek dostarczenia środków utrzymania (analogicznie do alimentów) pomiędzy rozwiedzionymi małżonkami.

Skutki uznania małżonka za wyłącznie winnego rozkładu pożycia.

W sytuacji, gdy małżonek jest wyłącznie winny rozkładowi pożycia, wówczas małżonek niewinny może żądać środków utrzymania, w sytuacji gdy rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, nawet jeżeli ten nie znajduje się w niedostatku.

Poza tym obowiązek ten wygasa jedynie w sytuacji, gdy małżonek niewinny zawrze nowy związek małżeński.

Małżonek nie uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia.

Inaczej natomiast wygląda sytuacja, gdy środków utrzymania żąda małżonek, który nie jest uznany za wyłącznie winnego. W takiej sytuacji może on żądać od drugiego małżonka, który również nie jest wtedy wyłącznie winny, środków utrzymania tylko w sytuacji, gdy znajduje się w niedostatku. Poza tym w tej sytuacji wysokość należności zależy od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego oraz od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego.

Obowiązek ten jest również limitowany czasowo, gdyż trwa 5 lat od orzeczenia rozwodu. Wyjątkowo sąd może go wydłużyć, na żądanie uprawnionego.

Również zawarcie nowego związku małżeńskiego powoduje wygaśnięcie tego obowiązku.

Podsumowując, warto zadbać podczas postępowania rozwodowego, aby nie być obciążonym wyłączną winą za rozkład pożycia.