Czy z tytułu wypadku przy pracy można dochodzić roszczeń uzupełniających, których podstawą prawną jest Kodeks Cywilny?

Większość z Was, którzy są pracownikami bierze albo brała udział w szkoleniach z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zanim zostałem adwokatem, przez ponad dziesięć lat pracowałem jako specjalista ds. bezpieczeństwa i higieny pracy, zresztą nadal prowadzę działalność gospodarczą w tym zakresie.

Podstawowe zagadnienia, które są omawiane podczas takich szkoleń, dotyczą wypadków przy pracy oraz roszczeń z nimi związanych.

Dowiedzieliście się zapewne na szkoleniach bhp, że z tytułu wypadku przy pracy poszkodowany pracownik może ubiegać się  w ZUS o wypłatę jednorazowego odszkodowania, ponadto, że przysługuje mu 100% płatne chorobowe, jak również świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, renta z tytułu niezdolności do pracy, renta szkoleniowa, renta rodzinna, dodatek do renty rodzinnej, – dla sieroty zupełnej, dodatek pielęgnacyjny, pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne.

Podstawą prawną do ubiegania się o wymienione wyżej świadczenia jest ustawa z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002 r. nr 199, poz. 1673, z późn. zm.).

Jak widzimy katalog tych roszczeń jest dość szeroki.

Jednakże zdarza się, że powyższe świadczenia nie pokrywają w całości szkód majątkowych i niemajątkowych, które poniósł poszkodowany w wypadku pracownik.

Pojawia się pytanie; czy z tytułu wypadków przy pracy można żądać jeszcze innych świadczeń i od kogo?

Odpowiedź brzmi następująco;

Można dochodzić z tytułu wypadku przy pracy roszczeń uzupełniających, których podstawą prawną jest Kodeks Cywilny (K.C.). Warunkiem dopuszczalności ich dochodzenia jest przyznanie jednorazowego odszkodowania ze ZUS,  gdyż są to jak sama nazwa wskazuje roszczenia uzupełniające.

Stanowisko powyższe znajduje oparcie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, mianowicie we wyroku z dnia 5 lipca 2005 r. (I PK 293/04) Sąd stwierdził, że: „Dopuszczalne jest dochodzenie przez pracownika od pracodawcy roszczeń uzupełniających z tytułu wypadków przy pracy, opartych na przepisach prawa cywilnego (m.in. art. 415, art. 445 k.c.), (….) przy czym pracownik musi wykazać wszelkie przesłanki odszkodowawcze wynikające z przepisów Kodeksu Cywilnego”.

Istotne również jest to, iż poszkodowany – pracownik, występując z takim powództwem, nie może się w postępowaniu sądowym powoływać jedynie na fakt wypadku przy pracy, który stwierdzony został protokołem powypadkowym, lecz obowiązany jest wykazać przesłanki prawne cywilnej odpowiedzialności odszkodowawczej (winę pracodawcy, poniesiona szkodę (uszczerbek na zdrowiu), związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem będącym wypadkiem przy pracy a powstaniem szkody.

Zgodnie z K.C., poszkodowany pracownik może żądać od pracodawcy roszczeń uzupełniających w postaci:

1. odszkodowania za uszczerbek majątkowy – art. 444 § 1 K.C;
2. zadośćuczynienia pieniężnego za uszczerbek niemajątkowy -art. 445 § 1 K.C;
3. renty w związku z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej osoby poszkodowanej, zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość -art. 444 § 2 K.C.

Jako adwokat i jednocześnie główny specjalista ds. bezpieczeństwa i higieny pracy, mogę Wam pomóc w dochodzeniu tych roszczeń.